तिमी र म

धन्नै गरिएको थियो भ्रुणमै हत्या
तिम्रो जन्म  वाहवाही,
म जन्मदां , लौ नानी भएछ ज्या ।

तिमी हांसे 'वाह क्या सेन्स अफ ह्युमर'
म हाँसे, उत्ताउलीको रिउमर ।
जवाफ दिये मुखाले ।
बाहिर हिँडे छाडा
आदेश छ कडा, नजानु टाढा ।

जे भन्यो त्यही माने असल र जाती ।
नाइ भने तेजाब म  माथि ।

जती पढे नि, जागिर गरे नि ।
बस्तुसरी तौलने,
नपुगे दाईजो,
होमिदिने आगो ।


तिम्रो काम, तेस्पछी आरामै आराम ।
मेरो काम,
घर, परिवार, स्याहार
अनी तिम्रो फर्मान ।

अन्त्यमा म भुइमान्छे,
तिमी पो मानब, महामनाब ।